O Gün / (A. Celâl ÞÝMÞEK)

O GÜN

Sarý yapraklarýný döküyordu aðaçlar
O gün bir garip güneþ doðuyordu;
Sonra birden duruverdi zaman
Kulak kesildi aðaçlar, taþlar
Seyhan nehrine baktým
Ýçin için aðlýyordu.

Bir korkulu rüzgâr esiyordu
Karanlýk sarmýþtý dört bir yaný
Susuyordu insanlar, susuyordu Taþ-köprü
Aðlýyordu herkes, aðlýyordu zaman
Kýyamet mi kopuyordu ne var?

Kollarýmdaki kitaplarým yere düþtü birden,
Elim-ayaðým tutuldu,
Baktým çocuklara aðlýyordu,
Aðlýyordu bütün Türkiye
O gün karanlýk bir rüzgâr esiyordu
Ve son yapraklarýný döküyordu aðaçlar...

Güneþ tutulmuþ gibiydi o gün,
Güneþin yasý var dediler etraftan
Bugün dünyanýn yasý var.
Seyhan nehrine baktým hâlâ aðlýyordu
Bir bir eðilmiþti Toroslar.

Baktým her yanda bir üzünç,
Baktým her yanda bir eksik,
Ýþimizi gücümüzü elden býrakýp
O gün saat dokuzu beþ geçe
Tarihle birlikte aðladýk.

10 kasýmdý o gün,
Kimi dedi, kýyamet koptu bugün
Kimi dedi keþke kýyamet kopsaydý,
Kimi dedi, benim canýmý al Tanrým, O'nun yerine;
Yalnýz gökyüzünde bir çift mavi göz
Iþýk tutuyordu yeryüzüne
Bakýþlarý nur gibi aydýnlýk.

O gün daðlarýn en büyüðü devriliyordu
Bir güneþ batýyordu yalýn kýlýç
Yas tutuyordu herkes.
Ýþte o gün içimizde Atatürk
Yeniden bir güneþ gibi doðuyordu.
 

A. Celâl ÞÝMÞEK