Mustafa Kemal'in Atý / (Behçet Kemal ÇAÐLAR)

MUSTAFA KEMAL'ÝN ATI

Daha da parlamýþtý güzelleþmiþti al at
Mustafa Kemal'in bindiði günden beri.
Sanki bilinmez bir rüzgârla dolmuþtu
Göðe göðe kalkýyordu alevden baþýyla
Uçar ayaklariyle oyuyordu yeri.

Kimseyi bindirmiyordu üstüne artýk
Bindirmez ya, Mustafa Kemal'in atý o.
Bunca at arasýnda neden onu seçmiþti,
Nasýl tutmuþtu ak elini alnýnda
Artýk daðýn taþýn saltanatý o

Çok zorladý suvari alayýnýn yiðit binicileri
Al ata binebilmek imkânsýz.
Öyle damarlanýyordu ki derisi bir sýzý duyuyorlardý.
Öyle çýlgýnlaþýyordu ki köpük köpük
Nerdeyse düþecekti nârin allýðýyla cansýz.

Alay kumandaný aldý iþi demir avucuna
Bir alay bir ata vuramaz mý gem?
Kendi denedi yanýk bilgisiyle yýllarýn,
Sustu karþýdan dehþetle, kaygýyla, hayranlýkla bütün suvariler
Al at, al at, deli ve muhteþem.

Aylar geçti aradan
Binicisiz al at baþý boþ dolaþýyordu.
Arpanýn yulafýn samanýn vakti kurudu kara toprakta,
Alaya öyle nekes günler geldi ki
Kýsmette bir avuç ot bile bulmak zordu.

Atlarýn yemleri gayri kýsýk mý kýsýk
Azbuz aðaç kabuðu, keçi boynuzu, küsbe.
Söyleniyordu öbür atlar aralarýnda al at için
"Bizimle torba takan bu, ne iþe yarar,
Bu, at deðil süs be."

Suvariler düþündü ki kýsýma küçücük bir çare var.
Nasýl olsa faydasýz,
Parmaklarý acýlý, gözleri bulanýk,
Bir sabah týmarýnda al atý saldýlar.

Hemen çekildi al at bozkýra
Ancak bir kuþun atýmý, ne çok ne az.
Alay nereye gitse o da peþinde gidiyordu ufuktan,
Kötülüyordu, bakýmsýz gün gün garip,
Felek kimsede parýltýsýný býrakmaz.

Öyle incelmiþti ki boþlukta
Yaþýyan sanki rüzgârlarýydý.
Eski sevdalar kadar uzak,
Bir yaprak düþmüþtü içinden,
Sarýydý.

Al at çaðýrmalarýný duymazlýða getiriyordu,
Piþman olmuþtu suvariler ta baþtan ama.
Yalnýz iliþiðini kesmemiþti hiç
Daðdaki boz kayadan kýzaran gök üstünde hareketsiz duruyordu
Her akþam istiklâl Marþý'yla yapýlýrken yoklama.
.......................................
Bir gün girdi alay en çetin savaþýna
Kýlýçtan arta kaldý toprak.
Yaya cengi can komadý alanda
Açýldý göðe doðru
Gönülle al kan, göðüsler ak.

Sürdü döðüþ akþamaca
Þanlý alay çekilmek emrini aldý.
Aðýrdý sillesi kaderin
At kopmuþ, kýlýç kopmuþ, göðde kopmuþ
Suvari alayý koca bir masaldý.

Ýþte ansýzýn hücum dört nalýnda al at
Gelirdi alayýn önüne düþman tarafýndan, geri giderdi.
Þaþýrdý herkes,
Herkes düþündü söylediðini ecelin:
Al at acap en derdi?

Sezdi alay kumandaný durumu hemen
At bin diye haykýrdý yönlere
Yel oldu ölümlerden öte cümlesi,
Vardýlar bir solukta yamaçlardan
Düþmanýn ardçý koyup kaçtýðý yere.

Düþtüler peþine yurda el atmýþlarýn,
Buðday büyüyüþiyle rahat,
Su çaðlayýþýyla çabuk,
Yýldýz akýþýyla þahlanmýþ
En önde bir sancak misali al at.

Alay uzandý gerisine doðru büyük düþman birliklerinin
Saldýrýrken cephelerden ordu.
Kýlýç aydýnlýðý doldurmuþtu bayýrý düzü gökçe,
Parlarken kuvvet üstünde hak
Can ecelden görünmüyordu.
....................................

Zaferden sonra çok aradý alay Mustafa Kemal'in al atýný
Al at sýr olmuþtu yaþamakta.
Kimi uçmuþ dedi ardýna göðün,
Kimi yatýr olmuþ dedi vatanýn yüce uykusu kadar
Ama bir parýltý vardý uzakta

Ki parlar baðzý günler akþam yoklamasýnda
Bir yele, bir köpük, bir dört nal hýzýyla batý.
Nakþolur mavilik üstüne efsaneden
Bin kýrmýzýyla, bin rüzgârla, bin þahadetle
Mustafa Kemal'in al atý

Behçet Kemal ÇAÐLAR