Kahraman / (Fazýl Hüsnü DAÐLARCA)

KAHRAMAN

Gölgen bir nur iþledi güneþe vardýðý gün;
Seni gördük sesimiz Hak'ka yalvardýðý gün,
Seni gördük bir mazi daðlarý sardý ses ses,
Bir Akdeniz dalgasý buldu içinde herkes...
Sana çýkar bu yurdun ararsak son yolu da,
Kutlu bir Tanrý oldun güzel Anadolu'da.
O kadar eskisin ki þimdi ruhumuzda sen,
Bulursun bu sevgide asýrlarý istersen.
Ararsan bakýþýnda uzun ovalar erir,
Dinlersen gönül denen yüce daðlar ses verir.
Bir dünya, bir millete düþman olduðu zaman
Sana büyük hýzýný verdi nabzýndaki kan..
Dört sýnýrýn ucunu getirdin bir araya,
Dört bucak sevgisini topladýn Ankara'ya.
Sesin, bir týlsým gibi, yurdu dolaþtý yer yer
Ve senden öyle keskin hýz aldý ki gönüller,
Yüzyýlda giden vatan bir anda geri geldi...
Sonra sanki ruhunda kartal sesleri geldi;
Sanki yeni bir ýþýk süzüldü gözlerinden
Ve bir fert, tek baþýna, bir millet yarattýn sen.
Bastýðýn yer tarihten yer alýrmýþ, yok, deðil:
Bir gününe bir tarih baðýþlasak çok deðil!
Çok deðil, kanýmýzýn rengini süze süze,
Ýsmini döðmelerle iþlesek göðsümüze..
Çok deðil göðsümüzün içine çizsek seni.
Ýsterse bundan sonra ufuk yansýn, gök yansýn;
Çünkü sen bu milletin umduðu kahramansýn...
Gölgen bir nur iþledi güneþe vardýðý gün;
Seni gördük sesimiz Hak'ka yalvardýðý gün.

Fazýl Hüsnü DAÐLARCA