Beşike Hadisesi İçin, Atatürkün Şiiri

Çıkıyor gönüllere istimdadı,
sâmiamda vatanın feryâdı.
Çıkıyor gönüllere istimdadı,
yaralı bir ananın evlâdı.
Etmesin mi anaya imdadı?

Rumeli can veriyor yok mu ilaç ?
Edelim sıhhatini istimzaç;
etmeyelim kimseyi izaç.

Zırhlılar her yeri tehdit ediyor.
Makedonya bunu tes'it ediyor.
İnkırazı bize teyit ediyor.

Yemenin purişi malumu cihan.
Ne için eyledi millet isyân ?
Zulme ister mi bu yoldan burhan ?
Turuşkalar bile aldı meydan.

Hani kânun-u adaâlet nerede ?
Mülk-ü millette himâye saadet nerede ?
Haricen mülk-ü himaye nerede ?
Bizde evvelki şecaat nerede ?

Gelse Ertuğrul şöhret-i pervas,
eder elbette tahayyür ibraz.
Vatanın feyzine kâdir olamaz;
yeniden fethine verseydi cevâz...

Yıldırım görse şu ahvâlimizi
ateş kahrı yakar hâlimizi.
Affeder mi bizim efâlimizi ?
Mahv eder cumle-i emsâlimizi.
Ey büyük Fâtih'i İstanbul'un...
Bu revş olmadı mı makbulün ?
Sây ile toplanılan mahsulün,
Berhava oldu fakat meçhulün...

Yazık oldu vatana âh yazık...
Her ağızdan çıkıyor : Eyvâh yazık !..
Acısın bizlere, âh yazık !
(Sinop, 25 Kânunu Evvel 1905)